Ας συστηθούμε

Όταν τελείωσα το σχολείο πήγα να σπουδάσω.

Κατέληξα με ένα πτυχίο Οικονομικών, ένα μεταπτυχιακό σε Επικοινωνία και ένα ΜΒΑ (και τρεις ξένες γλώσσες). 

Στην διάρκεια όλων αυτών δούλευα και περνούσα καλά (βοήθησε και το ότι μετακόμισα για το πρώτο μεταπτυχιακό μου στη Νέα Υόρκη, βεβαίως).

Μετά έμεινα έγκυος (μόλις είχα πιάσει δουλειά στην εταιρεία που ήθελα). Γέννησα τη λατρεμένη κόρη μου και σταμάτησα να δουλεύω. Ήρθε και το τρελό μου το αγόρι 2 χρόνια αργότερα. Και έμεινα στο σπίτι 5 χρόνια μην κάνοντας τίποτα άλλο από το να ταΐζω, να ποτίζω, να πλένω, να αλλάζω, να παίζω και να διαβάζω παραμυθάκια ολημερίς (και ολονυχτίς μη σου πω).

Ε, και για να μην τρελαθώ, αποφάσισα να κάνω κάτι. Κάτι το οποίο να έχει σχέση με αυτό που αγαπάω τρελά από πολύ μικρή: τη μαγειρική.

Και κάπως έτσι έγραψα το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής για παιδιά που δεν τρώνε λαχανικά (Μαμά, δεν τρώω πράσινα).
 Αυτό το βιβλίο λοιπόν πήγε πολύ καλά και αποφάσισα να γράψω και το δεύτερο μου βιβλίο για όλα εκείνα τα παιδιά που δε μπορούν να φάνε γλουτένη (Όχι πια γλουτένη, μαμά).  Και πήγε και αυτό καλά. Ε, και είπα να γράψω και άλλο ένα βιβλίο (Τι θα φάω στο σχολείο, μαμά;), για όλες τις μαμάδες που κάθε πρωί σιχτιρίζουν με το τι καινούργιο θα ετοιμάσουν για το σχολικό lunch box των παιδιών τους. 

Τελικά το πιο χρήσιμο πτυχίο μου αυτή τη στιγμή, είναι του χασάπη (γιατί και τέτοιο έχω!).

Και κάπως έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το site, με συνταγές για τα τρισχαριτωμένα σας, τα οποία πολλάκις σας φέρνουν στα πρόθυρα της υστερίας με το θέμα του φαγητού τους. Μην τρελαίνεστε αγαπημένες μου! Δεν είσαστε μόνες σας σε αυτόν τον αγώνα.
 Είναι και άλλες που τραβάνε αυτόν το γολγοθά. Στο διπλανό σπίτι, στο παρακάτω τετράγωνο, 800 χιλιόμετρα πιο μακρυά υπάρχει και άλλη μία μάνα που είναι απηυδισμένη πάνω από το πιάτο του μονάκριβου σπλάχνου της και που στωικά προσπαθεί να το ταΐσει μία μπουκίτσα μπρόκολο.
 Και εδώ, σε αυτό το site –εκτός πολλών άλλων- βρίσκεται η λύση στο πρόβλημά σας.

Γιατί η μάνα (τα πάντα) ξέρει!